بيماري نورولوژي كودكان چيست؟ + تشخيص و درمان آن

بيماري نورولوژي كودكان چيست؟ + تشخيص و درمان آن
بيماري نورولوژي كودكان چيست؟ اصطلاح اختلالات نورولوژي كودكان كه به آن اختلالات عصبي نيز گفته مي شود، شرايطي است كه ناشي از اختلال در بخشي از مغز يا سيستم عصبي باشد و منجر به علائم جسمي و يا رواني  يا هردو شود. رشد مغز انسان در زمان حاملگي آغاز شده و در دوران نوزادي، كودكي و بزرگسالي ادامه دارد. بيشتر سلول هاي مغزي حتي قبل از تولد تشكيل خواهند شد اما ميليون ها ارتباطات بين سلول هاي عصبي تا زمان نوزادي ايجاد نخواهند شد. در اين بخش از سلامت كودك و بيماري هاي دكتر سلام به توضيح بيشتر درباره بيماري نورولوژي كودكان مي پردازيم.
بيماري نورولوژي كودكان چيست؟
مغز از ماده خاكستري (نورون ها و اتصالات آنان) و ماده سفيد (اكسون هايي كه توسط يك غلاف ميلين احاطه شده اند) تشكيل شده است. يك نورون حركتي (بالايي) داراي تكانه هايي به دور از مغز است. مغز داراي قدرت خود سازمان كنندگي است. مغز اطلاعات را براي پيشبرد و پيشرفت خود انتخاب مي كند. مغز همچنين خود را با محيط سازگار مي كند. تجربه محيطي از طريق حواس انساني مانند، لامسه، بويايي، بينايي، چشايي و شنوايي باعث ارتباط بين محيط و مغز مي شود. تمام اختلالات عصبي روي مغز، ستون فقرات و يا اعصاب تاثير خواهند گذاشت. علائم اين تاثيرات وابسته به نقطه اي است كه اين صدمات به آن وارد شده است. مناطقي كه حركت، ارتباطات، بينايي، شنوايي و يا تفكر را كنترل مي كنند ممكن است درطي آسيب به اين مناطق دچار اختلال شود.

اختلالات نورولوژي كودكان بسيار پيچيده و شامل موارد بسيار گسترده اي است. اين بيماري ها عوارض، علل و پيامدهاي متفاوتي دارند. بيشتر اين مشكلات براي درمان به وقت و انرژي كافي نياز دارند و همچنين بايد مدت زمان طولاني تحت مراقبت و نظر باشند تا بتوانند به حالت اوليه برگردند و يا حالت طبيعي به خود بگيرند. علائم اختلالات عصبي متفاوت است. علائم جسمي، شناختي (يا تفكر)، عاطفي و رفتاري ممكن است وجود داشته باشد. اختلالات خاص داراي نشانه هاي تركيبي يا خوشه اي از اين علائم هستند. به عنوان مثال ، فلج مغزي داراي علائم جسمي بيشتري است در حالي كه ADHD تمايل به اثرات بيشتر بر رفتار دارد.
بسياري از اختلالات عصبي در سال هاي اوليه رشد پديدار مي شوند و ممكن است در بدو تولد تشخيص داده شوند. بعضي از آنها بعداً تشخيص داده مي شوند ، چون علايم ممكن است فقط در ظاهر كودك و در صورت رشد او تشخيص داده شوند. چند مثال اين مسئله را قابل درك تر خواهد كرد:
• يك كودك ممكن است نقاط عطف رشد را از دست دهد يا مشكلات رشدي جدي داشته باشد (مثلاً اوتيسم).
• ممكن است در كودك يك عفونت مخرب رخ دهد. (به عنوان مثال مننژيت)
• تصادف در يك كودك ممكن است باعث آسيب مغزي (سكته مغزي ، تروما ، هيپوكسي) شود.
علل اختلالات نورولوژي كودكان
بسياري از اختلالات نورولوژي كودكان مادرزادي هستند. اين مسئله به اين معني است كه اين اختلالات در بدو تولد در فرد وجود داشته و حتي در زمان جنيني در او شكل گرفته است. اما عكس اين مسئله نيز صادق است. بعضي از اخلالات نورولوژي كودكان اكتسابي هستند. اين مسئله به اين معني است كه اين اختلالات ممكن است پس از تولد به وجود آمده باشند. افرادي نيز هستند كه ممكن است علت اختلالات آنان نامشخص باشد به اين افراد، ايديوپاتيك ناميده مي شود.

علل مادرزادي (در بدو تولد)
عوامل ژنتيكي مي توانند در ايجاد انواع اختلالات عصبي كه به طور معمول از طريق ژنها و كروموزومها از والدين به ارث مي رسند تأثيرگذار باشد. كروموزوم ها رشته هاي طولاني DNA هستند كه توسط پروتئين پشتيباني مي شوند و در هسته سلول هاي انساني يافت مي شوند. بخش هايي از DNA به نام ژن ها داراي كد شيميايي هستند كه باعث مي شود ما چه گونه باشيم. كروموزوم ها از هزاران ژن تشكيل شده اند. يك سلول بدن انسان به طور معمول شامل 46 (23 جفت) كروموزوم است كه نيمي از آنها از مادر به ارث رسيده و نيمي از آنها از پدر به ما به ارث رسيده است.
ناهنجاري هاي وابسته به ژن
ژن ها وظيفه دارند تا خصوصيات افراد به وجود آورده را تعيين كنند. بنابراين تغييرات در ژن ها (به آن جهش نيز گفته  مي شود) ويژگي هاي انسان را تغيير خواهد داد. برخي جهش ها باعث ناهنجاري هايي خواهند شد كه به افراد آسيب مي زند. (مانند فيبروزكيستيك) اين جهش ها مي توانند حتي به نسل بعدي نيز انتقال يابد.
ناهنجاري هاي كروموزوني
تغييرات در كروموزومها ، چه از نظر تعداد و چه در ساختار ، اثرات زيادي بر روي خصوصيات انسان مي گذارد زيرا كروموزن ها حاوي تعداد زيادي ژن هستند.
تغيير در تعداد كروموزوم ها
اصطلاح مونوزومي به از بين رفتن يك كروموزوم از يك جفت (به عنوان مثال سندرم ترنر) اطلاق مي شود. در تريزومي ، يك جفت يك كروموزوم اضافي به دست مي آورد. (براي مثال ، سندرم داون).

تغيير در ساختار كروموزوم ها
ميكرودتيل ها منجر به از بين رفتن ژن (قطعات DNA) از يك كروموزوم مي شوند. ميكرودتيل ها با دستيابي به ژن (قطعات DNA) ايجاد مي شوند. نمونه هايي از چنين شرايط ژنتيكي موجب بيماري هايي مانند سندورم هاي پرادر ويلي، كريدوچت و آنجلمن خواهد شد.
اختلالات متابوليك
متابوليسم به معناي فرايند هاي شيميايي رخ داده شده در بدن است. اختلالات متابوليك نيز به معناي اختلال در اين فرايند است. اين اختلالات ممكن است موجب به وجود آمدن آسيب هاي جدي در بدن فرد شود. بنابراين اين اختلالات بايد در اسرع وقت شناسايي شده و براي درمان آن اقدام كرد. (براي مثال به وسيله آزمايش خون يا ادرار) نمونه هايي از اختلالات متابوليك شامل فنيل كتونوري و هموسيستنوري است. اولي به بيماري ارثي اطلاق مي شود كه آن فنيل آلانين موجود در غذا مي تواند به غلظت بالايي در خود برسد. اين مشكل مي تواند موجب اختلال در سلول هاي مغزي و توانايي فكري شود. بسياري از مشكلات متابوليسمي در آغاز تولد قابل تشخيص است. به همين دليل در ابتداي حاملگي آزمايش غربالگري براي جنين نوشته مي شود. البته اين مسئله در همه كشورها مخصوصا كشورهاي جهان سوم مورد استفاده نيست. البته در ايران اين آزمايش وجود دارد و اكثر زنان باردار آن را انجام مي دهند.
ناهنجاري هاي مادرزادي
اعتقاد بر اين است كه “معلوليت” مادرزادي نتيجه تعامل پيچيده بين ژن ها ، محيط و رفتار است. به عنوان مثال اسكلروز غده ، شرايطي است كه كودكان در مناطقي مانند مغز ، قلب ، چشم ها ، پوست ، كليه ها و ريه ها تجربه مي كنند. كودكان همچنين ممكن است صرع ، مشكلات يادگيري / اختلالات و اوتيسم را تجربه كنند.
علل بيماري نورولوژي كودكان پيش از تولد
توكيسن ها و عوامل محيطي
نوروتوكسين ها عوامل بيروني هستند و مي توانند به رشد جنين از طريق ورود به جفت صدمه بزنند. در نتيجه كودك ممكن است دچار مشكلات فكري و رفتاري شود. نوروتكسين ها شامل الكل (سندرم الكل در جنين)، سرب (مرتبط با هوش، مشكلات يادگيري و حافظه)، جيوه (اخلالات يادگيري و توسعه)، دخانيات (رفتارهاي چالش برانگيز و اختلالات رشد) و برخي مواد افزودني موجود در غذاها (افزايش ميزان ADHD در كودكان) هستند.
كمبود هاي تغذيه اي
مواد مغذي براي عوامل رشد بسيار حياتي است. كمبود مواد مغذي در سه ماه آخربارداري مي تواند تعداد سلول هاي مغزي را كاهش دهد. كمبود اسيد فوليك (ويتامين بي) مي تواند منجر به نقص رشته هاي عصبي شود و بيماري مانند ستون فقرات باز را پديد آورد.

مشكلات در هنگام زايمان
جمجمه يك پوشش محافظ براي مغز است كه در زمان تولد به درستي شكل نگرفته است و مغز را در معرض آسيب جدي قرار خواهد داد. تامين خون و اكسيژن از بند ناف مي تواند در بدو تولد تحت تاثير قرار بگيرد. از آنجا كه مغز به اكسيژن وابسته است محروميت از آن مي تواند آسيب مغزي جدي ايجاد كند.
عفونت ها
عفونت هاي TORCH ، از جمله عفونت هاي مقاربتي است و مي توانند از مادر به نوزاد در دوران بارداري منتقل شوند. همانطور كه در اسم مخفف شده اين بيماري  نشان داده شده است ، عفونت TORCH شامل توكسوپلاسموز ، ساير عفونت ها (هپاتيت B ، سفليس ، ويروس واريسلا-زوستر ، HIV، سرخچه ، سيتومگالوويروس و ويروس هرپس سيمپلكس است. اين عفونت ها مي توانند در جنين ناهنجاري رشد ايجاد كنند. براي مثال كوريوآميونيتيت مي تواند دليل فلج مغزي باشد.
هيپوكسي / آسفكسي
آسفايكسي پري ناتال وضعيتي است كه ناشي از كمبود اكسيژن (هيپوكسي) است. در اين جالت ايسكمي هيپوكسيك جريان خون كافي نيست و باعث كاهش ميزان اكسيژن خون مي شود. اگر كودك در حال رشد در رحم اكسيژن كافي نداشته باشد ، ممكن است آنسفالوپاتي ايسكميك (آسيب عصبي ناشي از اكسيژن كم) داشته باشد. اثرات  اين بيماري مي تواند شامل فلج مغزي ، اختلالات فكري و صرع باشد.
وزن كم و نارس بودن در هنگام تولد
وزن كم در هنگام تولد ممكن است نشان دهنده مشكلات رشد در رحم باشد. همين امر ممكن است خود موجب ايجاد اختلالات شخصيتي، گفتاري، زبان، مشكلات توجه، مشكلات اجتماعي، بيش فعالي و اختلالات يادگيري شود. برخي از اين عوارض ممكن است به علت زايمان زودرس نيز بروز كند.
اثرات متقابل
تعدادي از عوامل از جمله وراثت، ژن، محيط، بيماري هاي عفوني، تغذيه نامناسب، استرس، داروها و ساير مواد شيميايي قادر است روش هاي پيچيده اي براي بروز اختلالات عصبي فراهم كند.

علل اكتسابي بيماري نورولوژي كودكان پس از تولد
اين موارد اثرات كمتري نسبت به مشكلات مادرزادي در زمينه نورولوژي كودكان دارد و شامل موارد زير است:
اختلالات ايمني
اختلالات ايمني مانند آنسفاليت مي تواند باعث بروز چالش هاي عاطفي، حركات غيرعادي بدن و تشنج در كودك شود. كودكاني كه چنين مشكلاتي دارند معمولا درماه هاي اول تولد مشكلات خود را بروز خواهند داد. تشخيص چنين مواردي در ماه هاي اول تولد بسيار چالش برانگيز است و اغلب بايد به وسيله آزمايش هاي خوني و آزمايش مايع نخاعي تشخيص داده شود.
عفونت هاي پس از تولد
انسفاليت (التهاب مغز) مي تواند در بسياري از عفونت ها (معمولاً ويروسي) ايجاد شود. برخي از كودكان ممكن است نشانه هاي طولاني مدت نورولوژي كودكان را به دنبال آنسفاليت بروز دهند اين موارد شامل مشكلات حافظه ، تغييرات رفتاري ، اختلالات گفتاري و صرع است. مننژيت در اثر عفونت باكتريايي يا ويروسي ايجاد مي شود كه مننژها (غشاهاي اطراف مغز و نخاع) را از بين  مي برد. التهاب و تورم مي تواند به مغز و اعصاب آسيب برساند. عوارض بعدي مننژيت باكتريايي بيشتر از مننژيت ويروسي است. علائم پايدار شامل اختلالات شنوايي ، مشكلات حافظه ، مشكلات هماهنگي و تعادل ، اختلالات يادگيري ، صرع ، فلج مغزي ، اختلالات گفتاري و از بين رفتن بينايي از اين دسته است.
آسيب تروماتيك به مغز
اين اتفاق ممكن است در اثر ضربه به مغز ايجاد شود. سه نوع اصلي آسيب ديدگي مغزي وجود دارد:
• آسيب ديدگي سر بسته- قابل ديدن نيست؛ اين موارد در حوادث رانندگي معمول است.
• زخم هاي باز – مربوط به زمان هايي كه مغز در معرض و آسيب ديدگي توسط يك جسم صدمه ديده باشد.
• صدمات خردكننده – زماني كه سر خرد شده و آسيب مغزي رخ مي دهد.
شواهد نشان مي دهد مغز كودكان به دليل سيستم عصبي در حال توسعه ، مستعد صدمات طولاني مدت  در مغز است.

آسيب هاي نخاعي
تصادفات رانندگي، سقوط و يا حوادث ورزشي مي تواند موجب صدمات نخاعي شود. ميزان آسيب ديدگي وابسته به مكاني است كه در بدن آسيب ديده باشد. همچنين اينكه بخش آسيب ديده نخاع براي مثال چه بخشي را در بدن كنترل كند نيز در اين زمينه موثر است. صدمات نخاعي مي تواند منجر به از بين رفتن عملكرد عضلات شود.
نئوپلاسم
نئوپلاسم يك توده غيرطبيعي از تومورهاي درحال رشد است. اين تومورها مي توانند در مغز يا نخاع ايجاد شوند. تومورها مي توانند از نوع بدخيم و يا خوش خيم باشند. تومورهاي بدخيم خطرناك ترين نوع تومور هستند، بنابراين تشخيص زودهنگام آن بسيار مهم است. تومورهاي خوش خيم مي توانند عواقب عصبي داشته باشند زيرا باعث افزايش فشار به ساير قسمت هاي مغز مي شوند و به بافت سالم مغز آسيب مي رسانند. علائم اين بيماري شامل تشنج ، ضعف اندام ، مشكل در راه رفتن ، اختلال در گفتار و مشكل در بلع ، احساس عجيب ، اختلالات يادگيري ، رفتارهاي چالش برانگيز يا مشكلات بينايي و شنوايي است.
---
بيشتر بدانيد؛ بچه هايي با اختلالات يادگيري
---
سموم
قرار گرفتن در معرض مواد شيميايي محيطي يا سموم در دوران كودكي مي تواند منجر به اختلال عصبي شود. اين اختلالات ممكن است قابل ديدن نباشند.
متخصص نورولوژي كودكان كودكان چه كسي است؟
متخصص نورولوژي كودكان كودكان يا متخصص مغز و اعصاب كودكان دكتري است كه كودكاني داراي مشكل در سيستم عصبي را درمان مي كند. اين پزشكان با نام عصب شناس كودكان نيز فعاليت مي كنند. مشكلات سيستم عصبي مي تواند در مغز، ستون فقرات، اعصاب و يا عضلات آغاز شود. مشكلات در سيستم عصبي مي تواند براي كودكان مشكلاتي نظير تشنج، سردرد يا تاخير در رشد را به وجود آورد. اين مشكلات مي تواند براي مدت كوتاه و يا تمام عمر زندگي كودك را درگير خود كند.
بنابراين رسيدگي و درمان آن مهم ترين اصل در زندگي كودكان مبتلا به مشكلات نورولوژي كودكان است. بيماري هاي نورولوژي كودكان شامل اختلالات مغز ، نخاع ، عصب محيطي و ماهيچه اي است كه بر روي نوزادان ، كودكان و نوجوانان تأثير مي گذارد. تنوع بيماراني كه توسط يك متخصص نورولوژي كودكان كودكان درمان مي شود ، كودكاني با شرايط شايع و نسبتاً شايع مانند فلج مغزي يا ميگرن را شامل مي شود تا بيماران با شرايط نادر يا پيچيده مانند اختلالات متابوليكي يا دژنراتيو. اين تنوع شرايط به متخصصان مغز و اعصاب كودك اجازه مي دهد تا شغل علمي يا باليني خود را مطابق علايق باليني يا تحقيقاتي خود تنظيم كنند.
متخصص نورولوژي كودكان كودكان، وظيفه درمان آنان را از زمان تولد تا آغاز دوره نوجواني بر عهده دارد. بنابراين مشكلات كودك و تشخيص پزشك مي تواند هسته اصلي يك روند پزشكي باشد و با آموزش و تجربه پيشرفته براي رفع نيازهاي كودك درمان هاي منحصر به فردي به وجود بيايد كه شايد تنها روي يك كودك سازگار باشد و روي كودك ديگر اثر نكند. در اين درمان هميشه صحبت از دارو و روش هاي شيميايي نيست. درمان هاي نورولوژي كودكان شامل تمرينات رواني و روحي نيز است. اين تمرينات شامل آموزش هايي است كه كودك را به زندگي عادي باز خواهد گرداند.

متخصصان نورولوژي كودكان چه دوره هاي تخصصي را بايد پشت سر بگذارند؟
متخصصان نورولوژي كودكان كودكان در واقع پزشك هستند و چهار سال دانشكده پزشكي را پشت سر گذاشته اند. آنها همچنين حداقل 1-2 سال كارآموزي و كمك را در مراكز درماني كودك و نوجوان پشت سرگذاشته اند. همچنين سه سال آموزش در مراكز عصب شناسي مخصوص كودكان و يك سال آموزش روانشناسي بزرگسالان را نيز گذرانده اند. بنابراين متخصصان نورولوژي كودكان واقعا دكتر هستند و براي رسيدن به مقام خود آموزش ها و تمرينات فراواني پشت سر گذاشته اند تا بتوانند از پس مشكلات كودكان به درستي برآيند. بعضي از متخصصان نورولوژي كودكان كودكان حتي 1-2 سال فرصت مطالعاتي اضافه مي گيرند كه در واقع نوعي بورس تحصيلي است. در اين بورس هاي تحصيلي آنان بر روي موضوعات جديد مربوط به رشته خود مطالعه و تحقيق خواهند كرد و حتي آموزش خواهند ديد. همچنين آنان از هيئت علمي پزشكي و مغز و اعصاب نيز مجوز رسمي براي درمان كودكان دارند.
تخصص شغلي متخصصان نورولوژي كودكان كودكان به چه صورت است؟
با توجه به كمبود اين متخصصان در سراسر دنيا، فارق التحصيلان اين رشته از بازار كار خوبي برخوردار هستند. براي مثال در ايالات متحده متخصصان نورولوژي كودكان تنها 20 درصد از نيازهاي كشور را برطرف مي كند. البته به باور بسياري از افراد اين آمار محافظه كارانه است. بيشتر متخصصان نورولوژي كودكان در زمينه بيماري صرع فعاليت دارند. 20 درصد مطالعات اختلالات مربوط به رشد را انجام مي دهند و 20 درصد نيز به مسائل مربوط به ميگرن مي پردازند. درصد هاي باقي مانده نيز مربوط به شرايط غير معمول مانند اختلالات متابوليك، ژنتيكي يا سندروم است. در بعضي از مراكز درماني نورولوژي كودكان روش هاي باليني بسيار تخصصي براي درمان سكته مغزي كودكان، ميگرن، صرع غير قابل تحمل  و شرايط نادر متابوليك يا دژنراتيو درحال بررسي است. متخصصان نورولوژي كودكان مي توانند در زير مجموعه هايي مانند نورولوژي نوزاد ، صرع ، سردرد ، نوروژنتيك ، ناتواني هاي عصب توسعه و يا بيماري هاي عصب عضلاني كودكان تخصص فرعي داشته باشند.
سبك زندگي يك متخصص نورولوژي كودكان كودكان چگونه است؟
متخصصان نورولوژي كودكان كودكان پاداش كارشان را در زندگي از طريق خدمت به بيماران خود و فداكاري به علوم عصبي كودكان دريافت مي كنند. ساعتهاي كار مي تواند طولاني باشد ، اما زندگي عملي يك متخصص نورولوژي كودكان كودكان مي تواند از طريق خدمات جامعه ، مشاوره و فعاليت هاي علمي غني سازي شود. از آنجا كه بيشتر متخصصان نورولوژي كودكان كودك وارد تمرينات گروهي مي شوند ، تماسهاي شبانه و آخر هفته به طور معمول در خانه پيگيري مي شود. اين امر باعث ايجاد تعادل در زندگي شخصي و حرفه اي آنان خواهد شد.

متخصصان نورولوژي كودكان چه خدماتي را به كودكان ارائه مي دهند؟
همانطور كه توضيح داديم متخصصان نورولوژي كودكان كودكان به مشكلات مغز و اعصاب كودكان مي پردازند و به وسيله روش هاي متنوع تمريني و دارويي مشكلات آنان را كاهش خواهند داد. شرايط متفاوتي ممكن است براي كودكان اتفاق بيافتد كه جز مشكلات نورولوژي كودكان باشد. متخصصان نورولوژي كودكان وظيفه دارند اين مشكلات را شناسايي كرده و به به والدين براي مديريت شرايط كودكانشان و درمان كودكان كمك نمايند. شرايط قابل شناسايي براي يك متخصص نورولوژي كودكان به شرح زير است:
• تشنج و صرع
• مشكلات عضلاني كه ممكن است ضعف ايجاد كند از جمله: ديستروفي عضلاني يا نوروپاتي
• سردرد ، از جمله ميگرن و گرفتگي مغزي
• اختلالات رفتاري ، از جمله اختلال نقص توجه / بيش فعالي (ADHD) ، علائم بيماري و سندرم تورت و مشكلات خواب
• اوتيسم
• اختلالات رشدي ، از جمله فلج مغزي ، تأخير در گفتار ، تأخير در نقاط عطف حركتي و مشكلات هماهنگي
• ناتواني ذهني
• ناهنجاري هاي مادرزادي ، كه مشكلاتي در نحوه شكل گيري يا رشد مغز در پي دارد.
• صدمات مغزي و سكته مغزي (TBI)
• شرايط ژنتيكي كه روي سيستم عصبي تأثير مي گذارد
• مشكلات خود ايمني كه بر مغز و نخاع تأثير مي گذارد (مانند مولتيپل اسكلروزيس)
• عفونت يا التهاب مغز (مانند مننژيت يا آنسفاليت)
• تومورهاي مغزي
آزمايشات لازم براي تشخيص نورولوژي كودكان
متخصصان نورولوژي كودكان كودكان معمولا مرحله اول كار خود را با شنيدن توضيحات والدين در مورد مشكلات فرزندانشان آغاز خواهد كرد. علاوه بر اين پزشكان با توجه به تاريخچه پزشكي كودكان و معاينه جسمي آنان تشخيص اوليه را انجام مي دهند. اما براي اطمينان از درست بودن تشخيص در موارد جدي تر معمولا آزمايشات بيشتري نيز انجام خواهد گرفت. آزمايشات متداولي كه متخصصان نورولوژي كودكان انجام مي دهند الكتروانسفالوگرام نام دارد. اين آزمايش به دنبال مشكل در فعاليت الكتريكي مغز از كودكان گرفته خواهد شد. علاوه بر اين از اين آزمايش مي توان براي تشخيص تشنج استفاده كرد. در اين صورت با اطمينان مي توان تشخيص داد كه فعاليت الكتريكي مغز كودك متناسب با سن و رشد او هست يا خير.
MRI (تصويربرداري با رزونانس مغناطيسي) يا سي تي اسكن از انواع آزمايش هاي تصويربرداري هستند كه براي گرفتن عكس از مغز يا ستون فقرات استفاده مي شود. در اين آزمايش مي توان به دنبال علائم تومور مغزي ، سكته مغزي ، عفونت ، مولتيپل اسكلروز ، شرايط ژنتيكي خاص و موارد ديگر گشت. آزمايش مايع نخاعي نيز يكي ديگر از آزمايش هايي است كه در آن پزشكان يك سوزن كوچك را در قسمت تحتاني كمر وارد مي كنند تا نمونه اي از مايع نخاعي كه مغز و نخاع را احاطه كرده است، بردارند. اين آزمايش مي تواند به جستجوي علائم عفونت يا التهاب كمك كند. آزمايش خون نيز ممكن است براي كودك نوشته شود. اين آزمايش ممكن است شامل نمونه گيري هاي اساسي براي بررسي تغييرات الكتروليت يا علائم عفونت يا آزمايش پيچيده تر مانند آزمايش ژنتيكي براي اختلالات خاص باشد.

چگونه مي توان يك متخصص نورولوژي كودكان پيدا كرد؟
متخصصان نورولوژي كودكان امروزه در تمام مراكز مربوط به كودكان در حال ارائه خدمات هستند. بيمارستان هاي كودكان، مراكز پزشكي دانشگاهي، مراكز تامين اجتماعي، مطب هاي خصوصي و كلينيك ها مكان هايي است كه متخصصان نورولوژي كودكان در آن به فعاليت مشغول هستند. اين متخصصان معمولا به عنوان يكي از اعضاي تيم متخصصان اطفال يا مجموعه پزشكان فعاليت مي كنند. متخصصان نورولوژي كودكان همچنين معمولا به طور مستقيم با فيزيوتراپي، كاردرماني، گفتاردرماني و ديگر متخصصان درماني رابطه كاري مستقيم دارند تا به كودكان كمك كنند به بهترين وجه بتواند بر مشكلات خود غلبه كند و براي مقابله با آن آموزش ببينيد. علاوه بر اين متخصصان نورولوژي كودكان با ديگر متخصصان اطفال نيز همكاري مي كنند، بدين ترتيب كودكاني كه مشكلات پيچيده تري دارند، مانند صرع، نقص هاي هنگام تولد يا اختلالات ژنيتيكي بهتر مي توانند به درمان برسند. اين شرايط مزمن است و به مراقبت مداوم و پيگيري هاي دقيق در كل دوران كودكي و نوجواني نياز دارد.
با رشد زمينه عصب شناسي كودكان ، برخي از متخصصان نورولوژي كودكان تخصص بيشتري پيدا مي كنند و زمينه هاي تخصصي تري را به عهده مي گيرند. با توجه به مسائل پزشكي پيچيده، ممكن است گاهي كودك به يك متخصص نورولوژي كودكان با تخصص خاص مراجعه كند. مانند يك نورولوژي كودكان كه عمدتاً كودكان مبتلا به سكته مغزي را درمان مي كند يا فردي كه در معالجه كودكان مبتلا به تشنج تخصص دارد. متخصص اطفال يا نورولوژي كودكان شما قادر خواهد بود در صورت لزوم شما را به چنين متخصص ارجاع دهد.
راه هايي براي دسترسي كودكان به متخصصان نورولوژي كودكان
كودكان معمولاً به يكي از دو روش زير وارد برنامه نورولوژي كودكان عمومي كودكان مي شوند:
• متخصصان نورولوژي كودكان اغلب وقتي كودك براي مشكلات مغز يا سيستم عصبي در بيمارستان بستري مي شود ، به تيم مراقبت مي پيوندند. در ، د اين صورت ممكن است سازمان بهزيستي در بيمارستان يا در دورهاي خانواده محور با بيماران ديدار كند.
• در كلينيك هاي پزشكي هنگامي كه علائم مشكلات مغز يا سيستم عصبي ظاهر شود، افراد متخصص مانند پزشكان، شما راه به كلينك هاي نورولوژي كودكان يا بيمارستان هاي مخصوص كودكان هدايت خواهند كرد.
• بسياري از بيماران براي تشخيص و درمان تخصصي توسط پزشك، به متخصص اطفال مراجعه مي كنند. همچنين مراقبت هاي پيگيرانه بعد از مراجعه به اورژانس در بيمارستان نيز ممكن است شما راه به متخصص نورولوژي كودكان هدايت كند.
نكاتي براي اولين مراجعه به كلينيك
پزشك جديد براي بيماران كوچك مي تواند مشكل بزرگي باشد. بنابراين قبل از مراجعه به يك متخصص نورولوژي كودكان كودك را آماده كنيد. براي اينكه وقت شما در مطب دكتر گرفته نشود و كودك خسته نشود، يك آزمايش ECG  يا (الكتروكارديوگرام) شايد بتواند به شما كمك كند. در صورت امكان به فرزند خود عكس پزشك نشان دهيد. كودكان كوچكتر ممكن است از انجام ملاقات با والدين يا حيوان خانگي شان به عنوان بيمار لذت ببرند. بچه هاي بزرگتر را ترغيب كنيد هر گونه سؤالي را كه مي خواهند از متخصص نورولوژي كودكان بپرسند را بنويسند.
اولين مراجعه به درمانگاه مي تواند تا يك ساعت طول بكشد. شما و فرزندتان با يك متخصص نورولوژي كودكان ملاقات خواهيد كرد. متخصص شما را معاينه مي كند، در مورد علائم وي سؤال مي كند و نتيجه آزمايش را بررسي مي كند. بر اساس اين ارزيابي ، ممكن است براي رد يا تشخيص شرايط خاص ، آزمايشات ديگري تجويز كند. اگر فرزند شما آزمايش هاي زير را از قبل انجام داده بود آن را با خود همراه بياوريد:
• كار آزمايشگاهي
• الكتروانسفالوگرام (EEG)
• MRI و ساير مطالعات تصويربرداري تشخيصي
• ارزيابي روانشناختي / شناختي
گاهي ممكن است درمان يك كودك طولاني باشد. نگران نباشيد. همين كه به موقع به مشكل فرزندتان پي برده ايد نكته بسيار مثبتي است. متخصصان نورولوژي كودكان به شما كمك خواهند كرد از كمك متخصصان درست در زمان درست بهره مند شويد. همچنين متخصصان نورولوژي كودكان با متخصصان اطفال كودك شما هماهنگ شده تا بهترين درمان براي بهبودي فرزند شما حاصل شود.

اگر نگران سلامتي عصبي فرزندتان هستيد چه بايد كرد؟
اگر نگران سلامتي فرزند خود هستيد ، بايد در اسرع وقت به دنبال مشاوره پزشكي باشيد. معمولاً اين به معني مراجعه به پزشك متخصص اطفال يا پزشك خانواده است. اما اگر هر تغييري خيلي سريع اتفاق بيفتد (مثلاً آسيب يا تشنج) بايد سريعاً به بخش اورژانس بيمارستان برويد. براي برخي از اختلالات عصبي به يك متخصص مانند يك متخصص نورولوژي كودكان كودكان مراجعه كنيد. ممكن است تشخيص اوليه داده شود و بعد از تكميل ارزيابي هاي خاص درمان شروع شود.
تشخيص بيماري نورولوژي كودكان

فرايندي كه منجر به تشخيص وضعيت كودك مي شود هميشه آسان نيست. بسياري از سؤالاتي كه مطرح مي شوند را هميشه نمي توان پاسخ داد. بعضي از اختلالات عصبي معمولاً هنگام تولد شناسايي و تشخيص داده مي شوند (به عنوان مثال سندرم داون) ، اما برخي ديگر قابل تشخيص نيستند يا خود را تا كودكي نشان نمي دهند (مثلاً اوتيسم ، ADHD). برخي از كودكان چندين مورد قابل تشخيص دارند. حتي اگر بيماري در هنگام تولد تشخيص داده شود ، هميشه ممكن است متخصصان  لازم باشد بدانند كه دقيقاً چگونه اين اختلال ممكن است خود را نشان دهد. ممكن است لازم باشد صبر كنيد تا نقاط عطف رشد ، مانند صحبت كردن و راه رفتن ، حاصل شود.
چرا تشخيص بيماري نورولوژي كودكان مهم است؟
مهم است كه تشخيص انجام شود تا شما و متخصصان درگير بتوانيد علت علائم كودك يا رفتارهاي كودك را درك كرده و نيازهاي وي را تشخيص دهيد. با شناسايي علت ، متخصصان مي توانند استراتژي هاي درماني براي كمك به مديريت علائم طراحي كنند. شناسايي نيازهاي درماني فرزند شما دسترسي به خدمات پشتيباني را آسانتر مي كند.

نكاتي در هنگام ملاقات با متخصص نورولوژي كودكان
هنگام قرار ملاقات با متخصص نورولوژي كودكان وقتي مشكل فرزند شما تشخيص داده شد ، غير عادي نيست كه از نگراني ، ترس و اضطراب سرشار شويد. مراقبان غالباً قادر به يادآوري مواردي نيستند كه پزشك گفته است. بنابراي اين نكات را در نظر داشته باشيد:
• از سؤال پرسيدن نترسيد، سوال كنيد تا از نيازهاي فرزندتان مطلع شويد. ليستي از سوالات را با خود به همراه داشته باشيد.
• يكي ديگر از اعضاي خانواده يا شخص پشتيباني را با خود ببريد.
• براي هضم اطلاعات زمان بگذاريد.
• نورولوژي كودكان كودكان را بشناسيد اطلاعات داده شده را بهتر درك كنيد.
• درباره هرگونه اطلاعات كتبي (از جمله جزئيات پزشكي) سؤال كنيد. وقتي به خانه رسيديد، آنها را بخوانيد.
• قرار ملاقات بعدي با متخصص نورولوژي كودكان كودك را فراموش نكنيد. اين قرار فرصتي به شما مي دهد تا زماني كه براي هضم اطلاعات آماده بوديد، سؤالات ديگري بپرسيد.
• از پزشك بخواهيد كه موارد مربوط به ساير اعضاي خانواده را براي شما توضيح دهد تا بتوانيد به آن رسيدگي كنيد.
• در مورد ساير سرويس هايي كه مي تواند به شما در مقابله با نحوه مقابله با اين تشخيص براي كودك و زندگي روزمره شما كمك باشد، صحبت كنيد.